شاید بتوان دوران عقد را مهم‌ترین زمان از زندگی مشترک دانست. بسیاری از افراد دوران عقد را دوران راحتی و آسایش دانسته و از آن به عنوان آخرین فرصت برای تفریح و خوش‌گذرانی قبل از شروع زندگی مستقل و تحمل بار سنگین مسئولیت‌های آن یاد می‌کنند ولی نباید از خاطر برد که در این دوران یکی از سنگین‌ترین و خطیرترین وظایف زندگی فرد بر عهده‌اش قرار گرفته و آن وظیفه‌ی شناخت دقیق و همه جانبه‌ی شباهت‌ها و تفاوت‌های وی با همسرش است.
تفاوت‌ها طبیعی است
وجود درجه‌ای از اختلافات گوناگون فردی، خانوادگی و خرده فرهنگی بین زوج‌ها بر هیچ‌کس پوشیده نیست. هرچند پیش از ازدواج و در مرحله‌ی انتخاب همسر باید تلاش کرد تا فردی را برای زندگی مشترک انتخاب کرد که حداقل تفاوت‌ها را با ما داشته باشد، اما علی‌رغم این تلاش بازهم وجود سطحی از تفاوت‌ها و اختلافات اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.
تفاوت‌های فردی و فرهنگی زوجین تا آن‌جا که منجر به اختلافات عمیق و ریشه‌ای نگردد، می‌تواند به تکامل متقابل زوجین و رشد و تعالی آنها کمک کند. به همین دلیل دو طرف باید سعی در شناخت همه جانبه‌ی این تفاوت‌ها نمایند. دوران عقد دوران شناخت ویژگی‌ها و انتظارات خود و طرف مقابل با هدف دست یافتن به یک تفاهم بنیادی و سازنده برای ادامه‌ی مسیر زندگی مشترک است.
در راستای دست یافتن به این شناخت و تفاهم، نقش مشاهده و روش‌های غیرمستقیم و غیرملموس قابل انکار نیست. بدین‌معنا که زوجین باید ارتباط گسترده و نزدیکی در شرایط و محیط‌های گوناگون با یکدیگر برقرار کرده تا با تمام مسائل و مشکلاتی که در آینده احتمال بروز خواهد رفت، آشنا شوند و آمادگی لازم را برای بهترین و صحیح‌ترین برخورد در چنین شرایطی داشته باشند.
تفاوت‌های فردی و فرهنگی زوجین تا آن‌جا که منجر به اختلافات عمیق و ریشه‌ای نگردد، می‌تواند به تکامل متقابل زوجین و رشد و تعالی آنها کمک کند. به همین دلیل دو طرف باید سعی در شناخت همه جانبه‌ی این تفاوت‌ها نمایند.
ریشه کدورت‌های زوجین
در کنار این مشاهدات غیرمستقیم و موشکافانه، برقراری تعامل مستقیم و گفتگو‌های صمیمانه و به دوراز تظاهر و ناراحتی هم از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. بخش عمده‌ای از اختلاف‌نظر‌ها و کدورت‌های همسران ناشی از سوء‌تفاهم‌هایی است که از طریق گفت‌وگوی بدون پرده و توأم با آرامش به آسانی حل خواهند شد.
زوجین باید از همین دوران عقد رابطه عاطفی و صمیمانه خود را به سلاح گفتگو و تعامل سازنده مجهز کرده تا در مسیر پر پیچ‌وخم زندگی و در مواجهه با مشکلات گوناگون آتی به بهترین شکل ممکن از آن استفاده کنند. با شناختی که زوجین از طریق کاربرد این روش‌ها نسبت به یکدیگر کسب می‌کنند به نقاط مشترک و همچنین تفاوت موجود بین خود به خوبی پی خواهند برد و در این وضعیت باید با رفتار منطقی و هوشمندانه سعی در مدیریت هرچه بهتر رابطه و زندگی مشترک خود نمایند.
هریک از زوجین با استفاده از این توشه گرانبهایی که در دوران عقد به دست آورده‌اند، باید در تمام طول مسیر زندگی تلاش کنند تا در اختلاف نظر‌های جزئی و نه چندان مهم و تعیین‌کننده در مقابل همسر خود و به نفع زندگی مشترکشان گذشت کنند.
پذیرش این اختلافات کوچک فردی و فرهنگی و کنار آمدن با آنها کلید موفقیت در زندگی زناشویی است. در خصوص اختلافات بزرگ و تعیین‌کننده نیز باید با استفاده از شناخت جامعی که در دوران عقد به دست آورده‌اند، از عوامل زمینه ساز آنها دوری کرده تا زندگی مشترکشان دچار اختلافات ویران کننده نشود.
منبع: ایرنا
