رژیم اسرائیل روز‌های سختی را پشت سر می‌گذارد. جنگ علیه غزه هفت ماهه شده بدون هیچ موفقیتی؛ انزوای بین‌المللی تل‌آویو هر روز بیشتر می‌شود و در جبهه داخلی، افسردگی و نگرانی عمومی بیش از نیمی از افکار عمومی را درنوردیده است.
هفت ماه جنگ برای رژیمی که دکترین نظامی‌اش بر اساس جنگ برق‌آسای کوتاه مدت با نتیجه تضمین شده بوده، معنای بد راهبردی خود را دارد. انزوای بین‌المللی برای اسرائیلی‌هایی که هفت دهه است، به پشتوانه لابی ثروتمند و پرنفوذ خود در آمریکا و اروپا و متکی به امپراتوری رسانه‌ای، آزادانه پا روی هر قانون بین‌المللی گذشته‌اند، نگران‌کننده است؛ بخصوص اینکه الان با اتهام نسل‌کشی هم روبه‌رو هستند و وجهه اسرائیل آسیب جدی دیده است.
در چنین وضعی، چند بمب در اسرائیل، به سمت انفجار حرکت می‌کند. اول، افزایش جدی مهاجرت معکوس و نیت مهاجرت؛ دوم، اقتصاد رو به ضعف و رکود، که برخی رکود حاصله را از دوره کرونا بدتر دانسته‌اند؛ سوم، وضعیت متشنج سیاسی و اختلافات مرگبار که توازن کلی این رژیم را بر هم زده و چهارم، جبهه داخلی معترض، ناامید، چند دسته و بی‌اعتماد.
در جبهه داخلی، درخواست‌های دریافت کمک و درمان روحی روانی، ۹۵ درصد در مقایسه با قبل از جنگ غزه، افزایش یافته است. ده‌ها هزار نفر از محل زندگی خود در شمال و جنوب فلسطین اشغالی آواره شده‌اند. کابینه هزینه سنگینی بابت اقامت این عده متحمل شده است. در چنین وضعی، یک نظرسنجی که روزنامه معاریو، هفته گذشته، نتایج آن را منتشر کرد، نشان داد، ۶۱ درصد اسرائیلی‌ها از نتیجه جنگ هم راضی نیستند (۲۹ درصد راضی و ۹ درصد «نمی‌دانند»). اکنون یک نظرسنجی دیگر همین روزنامه منتشر کرده و نشان می‌دهد که ۶۰ درصد مردان و ۶۸ درصد زنان اسرائیلی ابراز کرده‌اند که حس و حال کاملاً منفی بر آنان حاکم است. ۲۴ درصد مردان گفته‌اند دچار حس ناامیدی و یأس شده‌اند. ۲۳ درصد مردان گفته‌اند نگرانند. ۳۲ درصد زنان هم گفته‌اند «نگران» هستند. در این نظرسنجی که Lazar Research از طریق Panel۴all برگزار کرده، ۶۹ درصد اسرائیلی‌های سکولار گفته‌اند حس منفی دارند. در مقابل، یهودیان حریدی که این روز‌ها به دلیل قانون خدمت اجباری بشدت به حکومت اعتراض دارند، ۴۰ درصدشان دچار احساسات منفی هستند.
جبهه داخلی اسرائیل از یک سو شاهد بی‌اعتمادی و اعتراض بخشی از افکار عمومی به کابینه برای توافق با حماس برای تبادل اسراست و از سویی دیگر، هزاران یهودی حریدی در اعتراض به اجباری شدن خدمت سربازی برای آنان به خیابان آمدند. از سویی دیگر عرصه سیاسی، عرصه اتهام زنی و اختلافات احزاب حاضر در ائتلاف حاکم است. اختلافات داخلی اکنون به اختلاف با بسیاری از پایتخت‌های اروپایی هم تبدیل شده است. از طرفی دیگر، ارتش، جنوب نوار غزه را ترک کرد، چون فرماندهان می گویند، نمی‌خواهند وارد باتلاق رفح شوند که حزب حاکم به دلیل منافع سیاسی خود به آن اصرار دارد، اما معلوم نیست در سایه مخالفت گسترده بین‌المللی با این ورود، چه سرنوشتی در انتظار سربازان ارتش هست. ارتش معتقد است که نباید تاوان اختلافات سیاسی در تل‌آویو را در رفح بپردازد.
به همه اینها اضافه کنید که چند روزی است کل اسرائیل از افکار عمومی گرفته تا سران نظامی و سیاسی بی‌خواب هستند، چون گفته شده قرار است ایران هم حمله کند. یوسی تاتیکا تحلیلگر راهبردی اسرائیلی در یادداشتی در «معاریو» نوشت:« امروز شهروند عادی اسرائیل هر کجا برود، دو چیز اساسی همراه خود دارد. اول سلاح شخصی و دوم گذرنامه غیراسرائیلی. اولی برای اینکه اگر در معرض ربوده شدن قرار گرفت، از خود دفاع کند و دومی برای اینکه اگر ربوده شد، با آن گذرنامه بتواند خود را نجات دهد. در کشوری [!]که فقط در یک روز صبح، ۲۰۰ نفرش را می‌ربایند، پس عجیب نیست که مردمش قرص‌های آرام‌بخش را به جای ظرف قرص، در ظرف شیر بریزند و مصرف کنند. تازه به همه اینها اضافه کنید که امپراتوری فارس هم هر روز در تلویزیون ما را به نابودی تهدید می‌کند. بر عکس دوره هامان… این بار دیگر مردخایی هم نیست که پیام اطمینان‌بخشی برای ما بفرستد».
از همه بدتر اینکه، تمام این وضعیت بد، همچنان ادامه دارد و در افق، گشایشی برای این رژیم دیده نمی‌شود و شاید به دلیل همین ناامیدی است که دستگاه نظامی امنیتی سیاسی تل‌آویو تصمیم گرفت برای خروج از بحران، بحران دیگری در سطح منطقه و این بار با ایران باز کند.
منبع: فارس
