تابلو نقاشی «زن شیردوش» اثر «ورمیر»، نقاش نامدار هلندی آرامشی را به بیننده القا می‌کند که گویی مخاطب را تشویق می‌کند وارد فضای نقاشی شود و حتی در انجام کار‌های روزمره مشارکت کند.
وقتی صحبت از ویژگی‌های شاخص نقاشی‌های هلندی قرن هفدهم در میان باشد، دو ویژگی بارز نمایان می‌شود: فضا‌های داخلی نورانی و صمیمی و سبک خاص و خیره‌کننده که به واسطه آن پارچه‌ها و اشیاء مختلف به تصویر کشیده می‌شوند.
«ورمیر» مخاطب را ناامید نمی‌کند و نقاشی «زن شیردوش» او نمونه خیره‌کننده‌ای از این دو ویژگی است.
ترکیب‌بندی این نقاشی رنگ روغن ساده است. اشیاء بسیار کمی در این اثر هنری وجود دارد. شیردوش و اتاقی تقریباً خالی که اشیاء آن در یک هرم جمع و به تصویر کشیده شده‌اند.
«ورمیر»، شیر و همچنین جزئیات پارچه‌ها و مواد غذایی را به طرز فوق العاده‌ای به تصویر کشیده است. اشیاء مختلف اتاق با توجه به جنس آنها، نور طبیعی که از شیشه‌های پنجره وارد اتاق شده است را منعکس یا جذب می‌کنند. جزئیات زیادی در این نقاشی وجود دارد که توجه مخاطب را جلب می‌کند. به عنوان مثال، تک تک شیشه‌های پنجره با رویکرد رئالیسم نقاشی شده‌اند؛ یکی شکسته، یکی به سمت بیرون رانده شده و یکی ترک خورده است.
علاوه بر این «ورمیر» چند میخ را روی دیوار پشت سر زن و حتی چند حفره که پس از بیرون کشیدن میخ‌ها روی گچ باقی مانده را نیز نقاشی کرده است. مخاطب باید برای تماشای این نقاشی زمان بیشتری صرف کند، همچون بازی که در آن شرکت‌کننده‌ای که صبورتر باشد برنده می‌شود.
«زن شیردوش» به ژانری از نقاشی کردن تعلق دارد که برای نمایش ثروت خانواده‌های هلندی آن دوره از تاریخ استفاده می‌شد. برای مثال، در اختیار داشتن خدمتکارانی برای ژست گرفتن در یک نقاشی، به خودی خود گویای وضعیت خانواده‌ها بود.
در سپتامبر سال ۲۰۲۲ بود که «موزه ملی آمستردام» جزئیات جدیدی را در این نقاشی آشکار کرد. متخصصان مرمت در این موزه چندین شیء از جمله طاقچه‌ای در دیوار پشت سر زن و یک آتشدان را کشف کردند.
«یوهانس ورمیر» را اغلب برای خلق تابلو‌های نقاشی با موضوعات زندگی روزمره طبقه متوسط جامعه می‌شناسیم. او در سال ۱۶۳۲ میلادی متولد و در سال ۱۶۷۵ میلادی درگذشت و کارنامه کوچکی از خود به جای گذاشت. «ورمیر» مرموزترین هنرمند در بین نقاشان چیره‌دست هلندی است؛ چراکه با وجود نقاشی‌های مشهورش، هیچ اطلاعات شخصی از او وجود ندارد، نه پرتره‌ای، نه نامه‌ای، نه دست‌نوشته یا خاطراتی.
منبع: ایسنا
