«حذف ایران از معادلات جهان ماحصل دیپلماسی انفعال در دهه ۹۰ بود». این بخشی از سخنان استاد پلی‌تکنیک تهران سعید نیکی‌سخن است.
استراتژی توسعه همکاری انرژی کشور‌های عضو سازمان شانگهای تا سال ۲۰۳۰ تدوین و ظهر امروز در اجلاس مشترک وزرای انرژی کشور‌های عضو این سازمان به تصویب رسید.
وزیر نیرو علی‌اکبر محرابیان از نقش ایران در تدوین استراتژی توسعه همکاری انرژی کشور‌های عضو شانگهای پرده برداشت و گفت که بسته پیشنهادی ایرانی مورد موافقت سایر اعضای سازمان همکاری‌های شانگهای قرار گرفت.
۱۳ تیرماه ۱۴۰۲ پس از موافقت همه اعضای عضو سازمان همکاری‌های شانگهای، ایران به طور رسمی به عضویت این نهاد بین‌المللی درآمد. جمعیت کشور‌های عضو شانگهای ۳.۵ میلیارد نفر است که حدود ۴۳ درصد جمعیت جهان را شامل می‌شود.
ظرفیت‌های فنی ایران در حوزه انرژی در کنار موقعیت حغرافیایی و سیاسی بخشی از بسته پیشنهادی ایران است که مسیر توسعه کشور‌های عضو سازمان شانگهای را هموار خواهد کرد.
همچنین ایجاد بازار برق منطقه‌ای بین کشور‌های عضو، ارتقای امنیت انرژی، توسعه ظرفیت آب‌شیرین‌کن‌های برقی، توسعه فنی و تجاری‌سازی باتری‌ها و خودرو‌های برقی، توجه به کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و تبادل دانش فنی از سرفصل‌های دیگر بسته پیشنهادی ایران است.
ملموس کردن عضویت در سازمان‌های بین‌المللی از جمله سازمان همکاری شانگهای یا بریکس در زندگی مردم اثر دیپلماسی را روشن خواهد کرد.
کارشناس انرژی رحیل معتمدی صرف اتکا به مذاکرات و پیوستن به سازمان‌های بین‌المللی را ناکارآمد دانسته و می‌گوید که پیوستن به شانگهای برای دستگاه دیپلماسی پز قشنگی است ولی اثری در زندگی مردم ندارد و صرفا دستاوردسازی بیهوده است.
در مقابل استاد دانشگاه سید دانیال آل‌هاشم می‌گوید که در اجلاس انرژی کشور‌های عضو شانگهای به پیشنهاد ایران بنا شد تا پلتفرم توسعه و تبادل فناوری انرژی در دستور کار قرار گیرد، با اجرایی شذن این مصوبه شبکه برق کشور‌ها متصل و کشور با کمترین هزینه ناترازی برق را رفع می‌کند.
اقتصاددانان اعتقاد دارند، ایران با طراحی بسته‌های مذاکراتی با تکیه بر ظرفیت‌ها و پوشش نقاط ضعف باید ابتکار عمل را بدست گرفته و از ظرفیت سازمان‌های بین‌المللی در رفع مسائل کشور و توسعه سریع اقدام کند.
منبع: فارس
