زندگی در جهان امروز که هر زمان که چیزی را بخواهید یا نیاز داشته باشید، در اختیار شماست، درک مفهوم صبر را برای شما سخت می کند. زیرا هر چیزی را که میخواهیم، با زدن چند دکمه بدست می آوریم.
اما وقتی صحبت دویدن میشود، کار به همین راحتی ها نیست. من قطعا در طول سالها آموختم که دویدن نیاز به یک سطح معینی از صبر دارد – چیزی که با داشتن تکنولوزی ما آنرا نه تمرین و نه تجربه می کنیم.
دفعه اولی که آسیب جدی دیدم، دچار درد و ورم ساق پا شدم. صبر آنرا نداشتم که اجازه دهم بدنم خودش را ترمیم کند پس بدترین راه را انتخاب کردم، به دویدن ادامه دادم.
یادم می آید وقتی این کار را کردم در کیلومتر 17 احساس دردی در ساق پایم کردم که ممکن بود اگر آنرا نادیده میگرفتم باز میتوانستم به راهم ادامه دهم. ولی نه، این موضوع کار مرا به تاخیر انداخت. ابتدا سعی کردم با عجله به آن بهبود ببخشم. هر چه یخ داشتم روی آن گذاشتم و هر کششی که در کتابها نوشته بود روی آن انجام دادم. برای چند روز کوتاه به پایم استراحت دادم اما نه آن استراحتی که لازم بود. و سرانجام تاوان آنرا هم دادم! بجای چند روز، ماهها در خانه ماندم. و دردم آنقدر زیاد بود که حتی به راحتی نمی توانستم نشست و برخاست کنم. و شاید بزرگترین درس زندگی دویدنم را آموختم – اینکه صبر، هسته اصلی هنر دویدن است.
اگر به بدنم زمان بیشتری می دادم تا خودش را ترمیم کند، زودتر به دویدن باز میگشتم و به ماراتنی که برایش برنامه ریزی کرده بودم می رسیدم به جای آنکه با سه کلمه “نتوانستم تمامش کنم” مواجه شوم.همانطور که سخت است صبور باشیم، سخت تر است که یک دونده عجول باشیم. همه چیز زمان میبرد- از شروع دویدنهای طولانی (نمیتوانی زود سرعت بگیری، پیس تو موضوعی است که مربوط به خودت است) تا آماده شدن برای اولین مسابقه، هیچ چیز یک شبه اتفاق نمی افتد.
میتوانی راههای میان بر را انتخاب کنی اما من متوجه شده ام که این راهها برای کوتاه مدت پاسخگو هستند و نمیتوانند در طولانی مدت ادامه یابند. همین موضوع در زندگی هم صادق است.زمانیکه عجول بودن برنده میشود، همه چیز به نظر خوب پیش میرود اما سرانجام شما آن چیزی را بدست می آورید که الان می خواهید. و در دراز مدت متوجه میشوید که با انتخاب عجول بودن چندین برابر روی یک موضوع وقت و انرژی گذاشتید. پس بنابراین، بجای آن، من بر روی صبور بودن متمرکز میشوم. صبری که در زمان میگذارم تا به زندگی ام هم مانند آموزش برای انجام ماراتن نگاه کنم – هدفدار و با انگیزه همراه با سخت کوشی. برنده شدن های کوتاه مدت فقط برای این هستند که بگویی اینرا هم انجام دادم و آن حس خوب را که هنگامیکه تو با صبر بدست می آوری به تو منتقل نمی کند. و شاید این یکی از مواردیست که من بخاطر آن بسیار سپاسگزارم: دویدن به من هنر صبور بودن را آموخت تا من بتوانم از آن در زندگی ام هم بهره ببرم.
در طول دویدن من آموختم که میتوانم صبور باشم و صبر را تجربه کنم. صبر همانقدر که بدست آوردنش سخت است، رسیدن به آن همانقدر شیرین است.
درباره نویسنده این متن، Lora Mays : Lora Mays یک دونده با ذوق و مربی تایید شده است که برای بیش از 15 سال است که می دود. او در سال 2006 عاشق ماراتن شد و از آن زمان تاکنون 20 مسابقه در سراسر کشور انجام داده است منجمله در ماراتن بوستون چهار بار شرکت کرده است. لورا یه دونده سفیر خوشحالیست که دوست دارد به دیگران کمک کند تا اشتیاق خود را برای دویدن پیدا کنند – چه یک ماراتن باشد چه یک دویدن 5 کیلومتری یا حتی دویدن های گاه به گاه.
نویسنده: Lora Mays
مترجم: نرمین محمدطاولی
